Het reilen en zeilen

Hallo daar aan de “verkeerde” kant van de oceaan,
En weer zijn er bijna 5 weken verstreken na de laatste keer dat ik jullie bericht heb over mij leven op Curacao. De tijd gaat hier zo hard. Je kunt het een beetje vergelijken met de zomer in Nederland, die vliegt ook altijd voorbij. Alleen hier is het dus 356 dagen per jaar zomer en vliegt dus het hele jaar voorbij.
Bij Albert Heijn zijn we ons volop aan het voorbereiden op de kerst. Omdat we met lange leadtimes zitten, hebben we de meeste bestellingen al de deur uit. Een vervelend “sta-in-de-weg” hier is het aantal onderstellen voor zeecontainers dat dit mooie eiland rijk is. Omdat bijna alles geimporteerd wordt, van kerstbomen tot waxinelichtjes, en alles op het laatste moment wordt binnengehaald is het in December dus hopen op onderstellen voor ‘jouw’ zeecontainers. Gelukkig blijft het bij ons redelijk zo gaan, zoals de rest van het jaar. De boot uit Nederland komt hier, zonder vertraging, op woensdag binnen en de vries- en de koelcontainer hebben we dan meestal op vrijdag aan het dok. En dat terwijl de haven nog geen 5 minuten rijden bij ons vandaan is. Het traject dat zo’n container moet doorgaan is zo ingewikkeld dat ik het nu nog steeds niet helemaal snap. De invoerrechten moeten betaald worden, hij moet door de scanner, de douane moet aangevraagd worden om te container te komen openen, enz. En dan nog de regels waar je je aan moet houden; douane pas aanvragen wanneer de container aan het dok staat, enz.
Hieruit voortvloeiend heeft dat natuurlijk behoorlijk wat invloed op ons dagelijks werk en de structuur waarme we werken. Als de containers loskomen moeten we voldoende mensen hebben om te lossen, splitsen, vullen en restanten te verwerken.
Maar omdat je niet van tevoren weet wanneer de containers loskomen is dat behoorlijk moeilijk plannen. Zo krijgen we ook elke week een container met groente en vlees uit de USA die op donderdag óf vrijdag loskomt. Inmiddels heb ik een vast groepje parttimers wat helpt om die container te verwerken. Zij zijn gelukkig heel flexibel en ik kan ze dan ook rustig afbellen op donderdag als duidelijk wordt dat de container niet los gaat komen en dan komen ze op vrijdag om de klus te klaren.
Ook begin ik steeds meer grip te krijgen op de goederenstromen, wat ik wanneer moet bestellen, wanneer wat binnenkomt, enz om een optimale presentatie en voorraad te hebben. Helaas werken we nog steeds zonder systeem wat de voorraden goed voor ons bijhoudt. Met vers is dat dus nog moeilijker omdat je zit met korte codes en beperkte opslagruimte.
Dat ik hier net was hadden we een boterberg, een kaastoren en standaard twee diepvriescontainers aan het dok omdat het niet in de diepvries pastte. Gelukkig heb ik dat samen met mijn collega Patrick nu redelijk onder controle gekregen. Al hebben we nu soms heel wat lege vakken omdat de omzet gestegen is en de producten dus een hogere omloopsnelheid hebben gekregen. Door de lange leadtime is daar wat moeilijker op in te springen.
Als je dan ook nog productsaneringen en toevoegingen hebt die je niet meteen doorkrijgt, heb je ook nog standaard te maken met een aantal lege vakken.
Al dit gedoe slokt zeker 50 uur in de week van mijn tijd op. Gelukkig blijft er daarnaast nog genoeg tijd over om me te vermaken hier op het eiland.
Regelmatig komen er bands en BN-ers optreden, zo was hier een paar weken geleden de Hermes-houseband op Mambo en ook Jim kwam pas geleden optreden.
De andere weken wordt er ‘gewoon’ uitgegaan naar Zanta of Mambo. Meestal afhankelijk van welke dag ik in het weekend moet werken en of ik zin heb. Hier zit werken met een kater op maandagochtend (wat ongveer standaard was bij AH Limmen) er echt niet meer in. Dan komt er echt niets uit mijn handen en alles blijft hier rustig op me liggen wachten.
Twee weken geleden was m’n neefje Peter hier uit Texas overgekomen om me met een bezoekje te verblijden. Hij zou eigenlijk op donderdag rond het middaguur landen, maar door een defect noodverlichtingslampje mistte hij zijn aansluiting op Miami en kwam hij ’s avonds pas aan. Donderdagavond was er niet veel aan in Cinco en nadat we vrijdag de hele dag onder de wolken op Mambo hebben gelegen hebben we dat vrijdag flink ingehaald. Zaterdag hebben we dan ook tot heel laat in bed gelegen en zijn we bij het ondergaan van de zon heel romantisch aan de handelskade gaan zitten, daarna wat gaan eten op het Wilhelmimaplein en toen een power-nap genomen. Zondagochtend nog even van het zonnetje genoten op Jan Thiel en toen weer richting de luchthaven. Na een emotioneel afscheid moest ik nog even m’n bestelling naar Nederland maken voor die week.
Deze week heb ik mijn verblijfsvergunning opgehaald en ben daar echt behandeld zoals een allochtoon behandeld moet worden. Beetje moeilijk doen over m’n zorgverzekering, moest ik weer helemaal naar huis om m’n polis op te halen en deze te laten zien. Uiteindelijk kreeg ik die verblijfsvergunning mee en mag ik dus voorlopig op het eiland blijven wonen en werken. Helemaal goed!!!
Verder ga ik jullie niet vervelen...
Een hele dikke zoen van Jantien