De eerste weken van 2010

Dag lieverds!

Het is alweer even geleden sinds mijn laatste teken van leven dus weer tijd voor een update van down under. Wat heb ik weer een hoop gezien, gedaan en beleefd.

Na mijn vorige bericht zijn we via Mission beach richting Cairns gereisd waar we het eerste gedeelte van de feestdagen hebben gevierd. Eerste kerstdag was een intiem dinertje met z'n vieren en op tweede kerstdag schoven Rob en Cas bij ons aan de tafel. De mannen uit Leiden vormden inmiddels een heus onderdeel van ons reisgezelschap dus konden tijdens de feestdagen niet ontbreken. Tussen kerst en het nieuwe jaar hebben we nog een schitterende tour gemaakt richting Cape Tribulation. De eerste dierentuin bezocht, door het regenwoud gewandeld en gevaren en op de tweede dag een schitterende snorkeltrip gemaakt over het Great Barrier Reef waar we echte schildpadden zien onder water. Dat laatste heeft heel veel indruk op me gemaakt. Je hangt in je snorkelhouding boven een paar turtles die met hun dagelijkse bezigheden aan de gang zijn. Wat een vrij gevoel!

Voor Oud en Nieuw werd er afgereisd naar Sydney en nadat Wendy en Krista de 29ste al die kant op waren gevlogen waren Jenny en ik de 30ste aan de beurt. Na een hoop hilariteit bij het inchecken vanwege dezelfde namen in ons paspoort hebben we de meiden in Sydney nog een beetje voor de gek gehouden dat we niet mee mochten omdat er ze dachten dat er per ongeluk dubbel geboekt was voor 1 persoon ;) Oudjaarsdag was kamer 208 (bestaande uit 8 bekenden uit NL) al vroeg uit de veren om in de rij plaats te nemen voor toegang tot de botanische tuin om vandaaruit een prachtig uitzicht te hebben op de harbour bridge en het operahouse en het vuurwerkspektakel ongeveer 16 uur later die dag! We hebben deze dag wachten vooral doorgebracht met kletsen, rusten, praten en het spelen van spelletjes. Om 21 uur was er een kindervuurwerk waar ze bij het kermisvuurwerk in Limmen nog een puntje aan kunnen zuigen ;) Voor het grote jaarwisselingsmoment nog wat belangrijke mensen aan de telefoon gehad die ik pas in het nieuwe jaar weer ga zien en op naar het grote aftelmoment wat uiteindelijk uitblijft;) Ruim na twaalven elkaar toch maar een gelukkig nieuwjaar gewenst en het hele park stroomde zowaar leeg. Uiteindelijk toch nog een afterparty gedaan en de volgende ochtend om 7 uur pas het bed opgezocht. Met z'n 8en op de kamer en natuurlijk een hoop verhalen de volgende dag omdat ieder een kant opgegaan was dus om 11 ur alweer m'n bed uit om wat met de dag te gaan doen. De 1ste Januari staat in Sydney beter beken als Field Day en omdat Wendy, Joyce, Wouter en ikzelf nog wel zin hadden in een feestje a la Dance Valley besloten om op straat kaartjes te kopen. Rond drie uur lopen we uiteindelijk het festivalterrein op waar 3 verschillende podia te vinden zijn. Om half elf 's avonds voelen Joyce en ik onze benen echt niet meer en besluiten we richting het hostel te gaan. Een geslaagd begin van het nieuwe jaar!

De dag daarna hebben we een poging gewaagd om het strand te bezoeken maar helaas regen, een paar dagen later proberen we het nog eens en wandelen we van Bondi Beach naar Cogee Beach. Heerlijk!
Ook heb ik in Sydney een vlucht richting Nederland geboekt en heb ik nu toch een einddatum in zicht. Op zondag 4 April zal ik 's ochtends om 11 uur in Nederland aankomen om de paasdagen in Nederland door te kunnen brengen.

5 Januari vliegen we richting Melbourne met z'n 5-en (Joyce, Krista, Leonie, Wendy en ik). Daags ervoor is duidelijk geworden dat Wendy de Great Ocean Road niet met ons mee zal reizen. Ze is niet onder de indruk van Australie en besluit hals over kop een paar weken in Azie door te gaan brengen. Met z'n 4 -en besluiten we een wicked camper te huren om de reis van Melbourne via Kangaroo Island naar Adelaide af te leggen.

Vrijdag 8 januari gaat ons wicked road tripje beginnen. En wicked is het elke dag geweest..! Wij krijgen een Toyota uit 1995 mee met de tekst "Always be sincere, even if you don't mean it" En de bijnaam Phill!! Na een korte tekst en uitleg, papierwerk gaan we dan op weg. Klaar om de great ocean road te gaan rijden.
Wij waren er wel klaar voor, maar Phill dacht daar anders over. Binnen een half uur stonden we na wat schokken en een harde knal al langs de weg..... En wat doe je dan..? Road assist bellen..!
Na ruim een uur wachten in de hitte, aangevallen worden door de vliegen en een hoop toeterende auto's worden we dan eindelijk weggesleept. De takelwagen brengt ons naar het dichtsbijzijnde dorp. Het eerste wicked verhaal is een feit! Phill krijgt nog een check up en de man van de garage kan niets vinden. Waarschijnlijk een vuiltje in de motor geweest en de combinatie met het warme weer wordt ons verteld. Al met al hebben we een vertraging opgelopen van bijna 3 uur. Verder dan Torquey komen we dan ook niet. Daar stallen we onze Phill neer, zetten de tent op eten wraps en een ware haai zonder graat die vers voor ons gevangen is en komen erachter de de nachten hier behoorlijk koud zijn. Vooral als je in de tent slaapt!! Maar het kamperen is begonnen. Een gevoel van vrijheid. Eigenlijk heb je zo weinig nodig. Een tas met kleding, vervoer en daar ga je dan. Heerlijk! Leonie, Joyce en ik genieten van het kamperen en halen goede herinneringen van vroeger op. Met je ouders naar de camping in Zuid-Frankrijk. Dat waren nog eens tijden! Krista heeft zo af en toe nog haar bedenkingen en slaapt de kou trotserend elke dag in de camper!
Phill heeft de volgende morgen wat opstart probleempjes maar dan kunnen we toch eindelijk aan de great ocean road beginnen. Achter het stuur kruipen is even spannend en wennen. "Links!... Links!"
We stoppen bij Bells beach, liggen nog even op het strand. Doen nog een paar stopjes hier en daar en genieten volop. Volume op 10 en we voelen ons de Queen off the road. Waar we even niet bij nagedacht hadden is dat het weekend is en de Australiers zelf ook nog vakantie hebben. In Apollo bay willen we weer overnachten. Helaas is de camping vol maar van Bruce, de eigenaar, mogen we onze camper wel in zijn voortuin parkeren!! Helemaal goed. We plonzen nog even in het zwembad, trakteren ons op ijs en liggen wederom bijtijds in bed.
Op dag 3 staan we ook met Phill langs de kant. Maar we hebben hem een beetje door en weten dat het oude beestje veel water zuipt en af en toe even af moet koelen van al dat klimmen in de bergen. Dus krijgt hij zo zijn rust momentjes. En zo gaat het voorlopig goed. We zien de meest mooie dingen, met als hoogte punt de 12 apostels met zonsondergang. Smelten we een dag weg in de auto, moeten we met regen onze tent inpakken. Op dag 5 geeft Phill er dan toch echt de brui aan en gaan er vanuit het niets allemaal lampjes branden. Snelle stop langs een garage en en wordt ons aangeraden om maar in 1 keer door te rijden naar Adelaide waar een depot van Wicked zit. Nou, das nog ff 400 kilometer verderop. Bij aankomst is de garage al dicht, alle campings vol en zijn we genoodzaakt in een hostel te slapen. Omdat we het helemaal gehad hebben wordt er niet gekookt, doen we ons te goed aan koek, lachen we heel wat af en worden de blunders weer gemaakt omdat we denken dat niemand ons verstaat!
Natuurlijk staan we de volgende morgen vroeg bij wicked om ons verhaal te doen. Wederom krijgt Phill zijn check up en wordt ons verzekerd dat hij het weer doet en dat we veilig naar kangaroo eiland kunnen gaan. En mocht de auto toch kaopt gaan, dan mogen we gewoon bellen. Haha.. Nou dat hebben we gedaan. We waren nog geen uur onderweg of we stonden al weer langs de kant van de weg. Vervangend vervoer zou voor ons gergeld worden want ze durfen ons nu toch echt niet meer met die roestbak op pad te sturen. Het wachten werd beloond want daar kwam onze nieuwe bolide aanrijden! Wat een pooier bak. Zo goed als nieuw, leren bekleding, 2 dvd schermpjes, automaat, 2 dak ramen en de spreuk "Keep the dream alive, hit the snooze button"! Hier durven we kangaroo eiland wel mee over.
Kangaroo Eiland, het eiland van de wilde natuur, de mooiste baaien, witte stranden en natuurlijk kangaroes, koala's, zeeleeuwen en possums. Hier op het eiland vermaken we ons prima. Rijden heel wat af op verharde en overharde wegen, spotten een koala in het wild, worden 's nachts omringd door skippys bij de tent, eten pasta zonder gehakt, chicken tonight zonder chicken, eten lavendel ijs, starten we de shithead competitie op, spelen we 'ik ga op reis en neem mee', zitten door de regen echt met zijn 4en in de camper aan de tafel, worden de goede gesprekken gevoerd en gaan we echt back to basic. Ons laatste dagje begint met regen, kunnen we gelukkig nog wel aan het strand liggen, worden wel gezandstraalt maar komen veilig weer aan op het vaste land.
Maandag is het wicked avontuur dan toch echt op zijn eind en moeten we afcheid nemen van onze bolide. Met wat stof en koeienstront op het dak leveren we hem weer in.

's Avonds gaan we uit eten met de monteur die ons wicked avontuur nog een mooie wending heeft weten te geven en genieten mijn drie reisgenootjes volop van de nodige alcoholische versnaperingen. Wat resulteert in de nodige katers maar wel weer schitterende verhalen.

Morgen wacht ons het volgende avontuur! Vanavond zullen we helaas afscheid nemen van Joyce die haar laatste avontuur in de outback gaat beleven om daarna huiswaarts te keren. Krista, Leonie en ik zullen morgen het vliegtuig pakken richting Tasmanie waar we ons de komende week zullen gaan vermaken. Wat een vooruitzicht.

Inmiddels ben ik alweer 2 maanden onderweg en ik heb me nog geen dag verveeld. Bestond het eerste gedeelte van de reis vooral uit bijkomen, zonnen en rustig aan wat dingen zien. Zo is nu het ware opsnuiven van natuurschoon begonnen! Ik geniet volop en probeer uit alle mensen die ik hier ontmoet en waar een goed gesprek mee volgt iets voor mezelf te halen. Het gevoel van groeien en volwassen worden is weer terug. Iets wat ik in Nederland na mijn terugkeer uit Curacao niet op die manier kon voelen. Heerlijk!

Heel veel lieve groeten!

Jantien